Languages of Resistance: Translating Voices, Building Bridges

Nithiya reflects on translation as an act of resistance and connection. Through her work with marginalised Malaysian Indian women, she shows how language carries emotion, memory, and identity. Translation becomes a way to honour their voices, challenge her own privilege, and build bridges between lived experiences and public understanding.

Throughout my journey from earning a bachelor’s degree to becoming an experienced researcher, I have had the privilege of working closely with marginalised communities, particularly the Indian community in Malaysia. The journey has allowed me the opportunity to immerse myself in their narratives that require me to translate Tamil voices into English.

Translation experiences have taught me that being a researcher goes beyond simply converting words. It is because each translating process involves capturing the ambiance, emotions, silences, and memories that accompany the words. Each of the element plays an important role in ensuring that their voices are represented accurately to ensure their ‘unheard’ and ‘silenced’  voices are heard by the public.

My translation work primarily involves translating content from Tamil to English, with the original audio in Tamil and the final output presented in English. The translated scripts are often analysed before being presented to showcase the various findings of a study. However, the process of converting audio materials to text goes beyond mere tasks. It allows the journey to enrich the lives of marginalised Indians.

In my current study, I focus on Indian women who are often overlooked and exploited within the EXCAPE URMI project. This post is dedicated to sharing the power of language used by these women and the role of translation in expressing the rich insights found in their original language. This is because their words embody not only meaning, but the deepest and most authentic expression of resistance, silence, and survival of the marginalised.

This project explores the experiences of Malaysian Indian women who are residing in urban industrialised areas. The women have Tamil as their primary and mother tongue language, as well as colloquial Tamil, to reflect the richness of their daily life stories, emotions, struggles, and the deep sense of pride they carry.

During the participatory action research (PAR) activities that my group and I conducted, we engaged in immediate translation. The questions that were initially developed in English were translated into colloquial Tamil to make them accessible to the women in the research collectives. Though the questions could have been translated into formal Tamil, the approach would have been unsuitable for them. This is because formal Tamil is often learnt in school, and most of the women in the study lack formal education because of their challenging economic situation. In addition, they primarily conversed in colloquial Tamil.

I introduced ‘precarity’ using the term ‘Nilaiyatra ThanmaI’ and found the women struggling to understand what it meant. So, I provided them with a context. I explained ‘Nilaiyatra ThanmaI’ as the situation in which they were required to work for two days, but due to some issues, they could only work on the first day. As a result, they only received a daily wage for the first day and no wage on the second day. That is referred to as precarity or a precarious situation that they might have encountered. Another instance was during the explanation of coloniality. The formal Tamil term is ‘Kalanithuvam’. The term was difficult for the women to understand. Therefore, we explained the history of Indian immigrants during the British era. This led to an extension of how coloniality persists despite the British departure. We also highlighted the ongoing impact of the coloniality system on marginalised communities, especially Malaysian Indian women.

Translating and expanding terms into contexts is important to confirm the women’s understanding, which allows them better comprehension and clarity. This emphasises how translation plays an important role in delving into their collectives, before paving ways for more in-depth discussions.

I checked and verified the work of translators in transcribing and translating the recorded voice notes, insights, and sharing about coloniality and precarity. However, it struck me that the translators of the audio content missed the context, emotions, ambiance, needs, demands, trauma, and pain of these socioeconomically marginalised women. The absence of some words failed to capture the women’s emotions and insights. I compared the translations with the audio and found differences in the actual ambiance of those recordings. In some lines of translation, the actual meaning was misinterpreted, resulting in entirely different insights and contexts. Highlighting all these are significant to make the women realise the resistance of the community to the external world.

Despite being a Tamil speaker who understands colloquial Tamil to a fair extent, it is undeniable that it has not always been seamless. There have been moments of confusion, instances where certain words are tough to translate, and a constant quest to ensure accurate translation from audio sources. These are intensified during my translation work for this project. The translation work of this project has made me feel deeply connected with the community. The work provided me with a nuanced understanding and a sense of empathy that I had not anticipated. I also found myself downplaying my privileges that come from being formally educated in Tamil, as well as my position and power. The translating experience allows me to momentarily discard my other earned identities and reconnect with my roots, my ancestry, and my community. While I share the same mother tongue with the women of my study, I recognised that this does not equate to being the same as them. My middle-class background and formal education set me apart. Thus, through translation moments when studying the marginalised community, I was able to understand the biases that I carry as a researcher, and at the same time, contextualise myself to connect with the community in terms of their identity, voices, pain, pride, and resistance.

Translation, for me, is more than just a technical task. It feels like becoming a different person, entering a different world, and starting to speak as them. Thus, in this place, from the researcher’s lens, I see translation as a methodological need and a powerful form of advocacy for marginalised women. Through translation, I amplify their voices with an authenticity that is often hidden and overlooked, especially in the academic world.  Embarking on the journey of being a translator of the language where I come from has revealed to me that it is an action of bridging different words. When translating languages, you need to create rapport, connection, closeness, accuracy, and emotions that go beyond mere technicality. In every moment of translation, I find myself humbly sitting down on each world in its truest and rawest form.

Throughout my journey as a researcher in the realm of translation, I have come to understand the need to discard one’s position, bias, and privileges in order to listen, connect, embrace, and stand in solidarity with the marginalised lives that they are investigating. Each voice carries a weight, placing immense trust and responsibility, and eagerly waiting for their stories to be shared in another language. This is how translation ‘builds bridges’ for marginalised voices to express their resistance.

எதிர்ப்பு மொழிகள்: குரலை மொழிபெயர்த்து, ஊன்றுகோலை கட்டுதல்

டாக்டர் நிதியா குணசைகரன்

நிதியா மொழிபெயர்ப்பை எதிர்ப்பின் மற்றும் இணைப்பின் ஒரு செயற்பாடாகப் பார்க்கிறார். புறக்கணிக்கப்பட்ட மலேசிய இந்திய பெண்களுடன் செய்யும் தனது பணியின் மூலம், மொழி உணர்வுகள், நினைவுகள் மற்றும் அடையாளங்களை சுமக்கிறது என்பதை அவர் காட்டுகிறார். மொழிபெயர்ப்பு, அவர்களின் குரலை மரியாதையுடன் ஒலிக்கச் செய்வதற்கும், தனது சொந்த特அதிகாரங்களை சந்தேகிக்கச் செய்வதற்கும், அனுபவப்பட்ட வாழ்க்கைகளுக்கும் பொது புரிதலுக்கும் இடையில் பாலம் கட்டுவதற்கும் வழியாகிறது.

பட்டப்படிப்பு முதல் அனுபவமுள்ள ஆராய்ச்சியாளராக மாற்றம் அடைந்த என் பயணத்தின் முழுவதும், புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகங்களுடன், குறிப்பாக மலேசிய இந்திய சமூகத்துடன் நெருக்கமாக பணியாற்றும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்துள்ளது. இந்த பயணம், அவர்களது கதைகளில் முழுமையாக ஈடுபடச் செய்தது — அந்தக் கதைகள் பெரும்பாலும் தமிழில் இருந்து, ஆங்கிலமாக மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டியவை.

மொழிபெயர்ப்பு அனுபவங்கள், ஓர் ஆராய்ச்சியாளராக இருப்பது வெறும் வார்த்தைகளை மாற்றுவது மட்டுமல்ல என்பதை எனக்கு உணர்த்தியுள்ளன. ஒவ்வொரு மொழிபெயர்ப்பு செயலிலும், அந்த வார்த்தைகளை சூழ்ந்துள்ள சூழ்நிலை, உணர்வுகள், மௌனங்கள் மற்றும் நினைவுகளைப் பதிய வேண்டியிருக்கும். இந்த கூறுகள் ஒவ்வொன்றும் முக்கியமானவை — புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகங்களின் குரல்கள் உண்மையாக பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படுவதற்கும், அவர்கள் 'கேட்கப்படாத' மற்றும் 'மௌனமாக்கப்பட்ட' குரல்கள் பொதுமக்கள் மத்தியில் கேட்கப்படுவதற்கும் அவசியமானவை.

என் மொழிபெயர்ப்பு வேலை முக்கியமாக தமிழிலிருந்து ஆங்கிலத்துக்கான உள்ளடக்கங்களை மொழிபெயர்ப்பதே ஆகும். இதில் முதன்மையான ஆடியோக் கோப்புகள் தமிழில் இருக்கும் மற்றும் இறுதி வெளியீடு ஆங்கிலத்தில் வழங்கப்படும். இந்த மொழிபெயர்க்கப்பட்ட உரைகள் பெரும்பாலும் ஆய்வின் பல்வேறு கண்டுபிடிப்புகளை வெளிப்படுத்துவதற்காக பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்ட பிறகு வழங்கப்படுகின்றன. எனினும், ஆடியோக் கோப்புகளை உரையாக்கும் செயல்முறை ஒரு சாதாரண தொழில்நுட்பப் பணியாக மட்டுமல்ல — அது புறக்கணிக்கப்பட்ட இந்தியர்களின் வாழ்வை வளப்படுத்தும் ஒரு அர்த்தமுள்ள பயணமாகும்.

என் தற்போதைய ஆய்வில், EXCAPE URMI திட்டத்தினுள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றதும், சுரண்டப்படுகின்றதும் உள்ள இந்திய பெண்கள் மீது நான் கவனம் செலுத்துகிறேன். இந்த பதிவு, அந்த பெண்கள் பயன்படுத்தும் மொழியின் வலிமையையும், அவர்களது சொந்த மொழியில் அடங்கிய ஆழமான கருத்துகளை வெளிப்படுத்த மொழிபெயர்ப்பு முக்கியப் பங்கையும் பகிர்வதற்காக அர்ப்பணிக்கப்படுகிறது. ஏனெனில், அவர்களது வார்த்தைகள் வெறும் அர்த்தங்களை மட்டுமல்லாது, எதிர்ப்பு, மௌனம் மற்றும் புறக்கணிக்கப்பட்டோரின் உயிர்வாழ்தலின் ஆழமான மற்றும் உண்மையான வெளிப்பாடுகளையும் எடுத்துரைக்கின்றன.

இந்த திட்டம், நகரமயமான தொழில்துறை பகுதிகளில் வசிக்கும் மலேசிய இந்திய பெண்களின் வாழ்வுபெயர்ந்த அனுபவங்களை ஆராய்கிறது. இந்த பெண்களின் முதன்மை மற்றும் தாய்மொழியாக தமிழ் இருப்பதுடன், அவர்கள் வழக்கமாகப் பயன்படுத்தும் சொல்லாடல் தமிழும் அதில் அடங்கியுள்ளது. அவர்களது தமிழ் பயன்பாடு, அவர்களின் நாளாந்தக் கதைகள், உணர்வுகள், போராட்டங்கள் மற்றும் அவர்களின் அடையாளத்தில் அவர்கள் தாங்கும் ஆழமான பெருமையை பிரதிபலிக்கிறது.

என் குழுவும் நானும் நடத்திய பங்கேற்பு செயல்முறை ஆய்வு (Participatory Action Research - PAR) நடவடிக்கைகளின் போது, நாங்கள் உடனடி மொழிபெயர்ப்பில் ஈடுபட்டோம். ஆரம்ப காலக்கட்டங்களில் ஆங்கிலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட கேள்விகள், ஆய்வு குழுவில் உள்ள பெண்களுக்கு எளிதாக புரிய, பேசும் மொழியான சொல்லாடல் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டன. அந்தக் கேள்விகளை முறையான (ஔபச்சாரிக) தமிழில் மொழிபெயர்க்க முடியுமானாலும், அந்த அணுகுமுறை அவர்களுக்கு பொருத்தமானதாக இருக்காது. ஏனெனில், ஔபச்சாரிகத் தமிழ் பொதுவாகப் பள்ளிகளில் கற்றுக் கொள்ளப்படும் ஒன்று. மேலும்,  இந்தப் பெண்களில் பலர் கடுமையான பொருளாதார சூழ்நிலைகளால் கல்வியை முறையாகப் பெற முடியாமல் இருந்தனர். இதனுடன், அவர்கள் தினசரி உரையாடல்கள் பெரும்பாலும் சொல்லாடல் தமிழில் நடந்தன.

நான் ‘பிரிகாரிட்டி’ என்ற கருத்தை ‘நிலையற்ற தன்மை’ என்ற தமிழ்ச் சொல்லை பயன்படுத்தி அறிமுகப்படுத்தினேன். ஆனால், பெண்கள் இதன் பொருளைப் புரிந்து கொள்ள போராடினர். எனவே, அவர்கள் புரிந்துகொள்ளச் சுவாரஸ்யமான சூழலை விளக்கினேன்: அவர்கள் இரண்டு நாட்கள் வேலை செய்ய வேண்டும் என்ற நிலையில் இருந்தாலும், சில சிக்கல்களின் காரணமாக முதல் நாள் மட்டுமே வேலை செய்தனர். அதனால் முதல் நாளுக்கான சம்பளம் மட்டும் கிடைத்தது, இரண்டாவது நாளுக்கு சம்பளம் கிடைக்கவில்லை. இதுதான் ‘பிரிகாரிட்டி’ என்று அழைக்கப்படும், நிலைமையை இழக்கும் அல்லது உறுதியில்லாத சூழல் ஆகும்.

கொளோனியலிட்டி (காலனித்துவம்) (coloniality) பற்றி விளக்கும் போது ஒரு மற்றொரு உதாரணம் காட்டப்பட்டது. ‘காலனித்துவம்’ என்ற ஔபச்சார Tamil சொல்லை பெண்கள் புரிந்து கொள்ள கடினமாக இருந்தது. அதனால், ஆங்கிலேயர்கள் காலத்தில் இந்தியா மீதான குடியேற்ற வரலாற்றைப் பற்றி விளக்கினோம். இது ஆங்கிலேயர்கள் காலம் முடிந்த பிறகும் காலனித்துவம் எவ்வாறு தொடர்கிறது என்பதற்கான உரையாடலை நீட்டித்தது. குறிப்பாக, மலேசிய இந்திய பெண்கள் உட்பட, புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகங்களின் மீது காலனித்துவ அமைப்புகளின் பாதிப்புகளை நாங்கள் எடுத்துரைத்தோம்.

வார்த்தைகளை சரியான சூழலில் மொழிபெயர்த்து விரிவுபடுத்துவது பெண்களின் புரிதலை உறுதிசெய்வதற்கு மிகவும் முக்கியமானது. இது அவர்களுக்குத் தெளிவான புரிதல் மற்றும் விளக்கத்தை வழங்குகிறது. இதனால் மொழிபெயர்ப்பு, அவர்களது குழுக்களுடன் ஆழமாக ஈடுபடுவதிலும், மேலும் ஆழமான மற்றும் அர்த்தமுள்ள உரையாடல்களுக்கு வழிகாட்டுவதிலும் முக்கிய பங்கை வகிக்கிறது என்பதை வலியுறுத்துகிறது.

காலோனியத்துவம் மற்றும் அசட்டுப்பட்ட நிலைமைகள் பற்றிய குரல் குறிப்புகள், கருத்துகள் மற்றும் பகிர்வுகளின் எழுத்துப்பதிவும் மொழிபெயர்ப்பும் செய்யப்பட்ட பணிகளை நான் சீராக பரிசீலித்து, சரிபார்த்தேன். ஆனால், இந்த ஆடியோ உள்ளடக்கங்களில் மொழிபெயர்ப்பு செய்தவர்கள், அந்த சமூக-பொருளாதார ரீதியாக புறக்கணிக்கப்பட்ட பெண்களின் உரைகளில் இருந்த உணர்வுகள், சூழ்நிலை, தேவைகள், கோரிக்கைகள், மனவலிகள் மற்றும் வலியை சரியாகப் பதிவு செய்ய தவறியுள்ளனர் என்பது எனக்குத் தெளிவாகப்பட்டது.சில முக்கியமான சொற்கள் மொழிபெயர்ப்பில் இடம்பெறாததால், அந்த பெண்களின் உணர்ச்சிகளும் ஆழமான பார்வைகளும் முழுமையாக பிரதிபலிக்கப்படவில்லை. நான் மொழிபெயர்ப்புகளை அசல் ஆடியோவுடன் ஒப்பிடும்போது, உண்மையான சூழ்நிலை மற்றும் மனநிலைகளில் கணிசமான வேறுபாடுகள் இருப்பதை உணர்ந்தேன். சில மொழிபெயர்ப்புக் கோட்களில், அசல் அர்த்தமே தவறாக புரிந்து கொள்ளப்பட்டதால், முற்றிலும் வேறுபட்ட கருத்துகள் மற்றும் சூழலைக் கொண்ட வடிவங்கள் உருவானது. இந்த எல்லாவற்றையும் வெளிக்கொணர்வது மிகவும் முக்கியமானது—ஏனெனில் இதன் மூலம் அந்த பெண்கள், தங்களது சமூகத்தின் எதிர்ப்பு வெளிநாட்டாருக்கு எவ்வாறு தெரிவிக்கப்படுகிறது என்பதையும் உணர முடியும்.

பேச்சு வழக்குத் தமிழை  நன்கு புரிந்து கொள்ளக்கூடிய ஒருவராக இருப்பினும், மொழிபெயர்ப்பு பயணம் எப்போதும் நேர்த்தியாகச் சென்றுவிட்டதாகச் சொல்ல முடியாது. சில தருணங்களில் குழப்பங்கள், சில சொற்கள் நேரடியாக மொழிபெயர்க்க இயலாத சிக்கல்கள், மேலும் ஆடியோ மூலம் துல்லியமான மொழிபெயர்ப்பை வழங்க வேண்டிய நிலைமை ஆகியவை தொடர்ச்சியாக எதிர்கொண்ட சவால்கள். இத்தகைய சவால்கள், இந்தத் திட்டத்தின் மொழிபெயர்ப்பு பணிக்கான காலப்பகுதியில் மேலும் தீவிரமானவையாக இருந்தன.இந்த மொழிபெயர்ப்பு பணி எனக்கு அந்தச் சமூகத்தோடு ஆழமான உணர்வுப்பூர்வமான இணைப்பை உருவாக்கி வழங்கியது. இது எனக்கு ஒரு நுணுக்கமான புரிதலையும், நான் எதிர்பார்க்காத வகையில் ஒரு உள்ளார்ந்த அனுதாப உணர்வையும் அளித்தது. தமிழில் முறையான கல்வி பெற்றதின் மூலம் எனக்குக் கிடைத்த சலுகைகளையும், எனது நிலையும் அதிகாரப் பங்களிப்புகளையும் குறைவாகக் கணிக்கத் தோன்றியது. மொழிபெயர்ப்பு அனுபவம், நான் பெற்றிருந்த மற்ற அடையாளங்களை ஒரு தருணத்திற்கு ஒதுக்கி விட்டு, என் வேர், என் மூதாதையர்கள் மற்றும் சமூகத்துடன் மீண்டும் இணைவதற்கான வாய்ப்பை வழங்கியது. ஆய்வுக்காக எனக்குப் பேசிய அந்தப் பெண்களுடன் ஒரே தாய்மொழியைப் பகிர்ந்திருந்தாலும், அதனால் நாங்கள் ஒரேபோல இருப்போம் என்ற பாவனை தவறானது என்பதை உணர்ந்தேன். என் நடுத்தர வர்க்கப் பின்னணி மற்றும் முறையான கல்வி என்னை அவர்களிடமிருந்து வேறுபடுத்துகிறது.எனவே, புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகத்தை ஆய்வு செய்யும் பணியில் மொழிபெயர்ப்பு எனக்குள் இருந்த bias-களை (பாரபட்சங்களை) சிந்திக்கச் செய்தது. அதே நேரத்தில், அவர்கள் கொண்ட அடையாளங்கள், குரல்கள், வலி, பெருமை மற்றும் எதிர்ப்பின் வழியாக, அவர்களுடன் இணைவதற்கான சூழல்நிலையைக் கொடுக்கவும் உதவியது.

எனக்கான மொழிபெயர்ப்பு என்பது வெறும் தொழில்நுட்ப பணியாக அல்லாது, ஒரு ஆழமான அனுபவமாக உள்ளது. அது ஒரு புதிய நபராக மாறுவது போலவும், ஒரு வேறுபட்ட உலகிற்குள் நுழைந்து, அந்த உலகின் குரலாகப் பேசத் தொடங்குவது போலவும் எனக்கு தோன்றுகிறது. எனவே, ஓர் ஆய்வாளரின் பார்வையிலிருந்து, மொழிபெயர்ப்பை ஓர் ஆராய்ச்சி முறைமையாகவும், புறக்கணிக்கப்பட்ட பெண்களுக்கான வலியுருத்தலின் ஒரு சக்திவாய்ந்த வடிவமாகவும் நான் பார்க்கிறேன். மொழிபெயர்ப்பின் வழியாக, அவர்களது குரல்களை உண்மையோடும் நேர்மையோடும் வெளிப்படுத்துகிறேன் — இது கல்வித்துறையில் பெரும்பாலும் மறைக்கப்படும் அல்லது புறக்கணிக்கப்படும் ஒரு உண்மை. நான் பிறந்த மொழியின் மொழிபெயர்ப்பாளராக இந்தப் பயணத்தைத் தொடங்கிய போது, இது வெறும் சொற்களுக்கிடையிலான பாலம் கட்டும் செயல் மட்டும் அல்ல, என்பது எனக்குத் தெளிவானது. மொழிகளை மொழிபெயர்க்கும்போது, நீங்கள் rapport (உறவுப் பாலம்), தொடர்பு, நெருக்கம், துல்லியம் மற்றும் உணர்வுகளை உருவாக்க வேண்டும் — இது தொழில்நுட்பத்தைக் கடந்த உணர்வுப்பூர்வமான செயல். ஒவ்வொரு மொழிபெயர்ப்பு தருணத்திலும், அந்த மொழிக்கும், அந்த உலகுக்கும் இடையில், அதன் மிக நேர்மையான மற்றும் இயல்பான வடிவத்தில் பணிவுடன் அமர்ந்திருக்கும் அனுபவமாக எனக்குப் பெரும்பாலும் உணரப்படுகிறது.

மொழிபெயர்ப்பு என்ற ஆய்வுத் துறையில் நான் மேற்கொண்ட பயணத்தின் முழுக்கிலும், ஒருவரின் சமூக நிலை, பாரபட்சங்கள் மற்றும் 特ைகளைத் துறந்து விட வேண்டிய அவசியத்தை நான் விளங்கிக்கொண்டேன் — கேட்பதற்காக, தொடர்பு ஏற்படுத்துவதற்காக, அணுகுவதற்காக மற்றும் புறக்கணிக்கப்பட்ட வாழ்வுகளுடன் ஒற்றுமையாக நிற்பதற்காக.ஒவ்வொரு குரலும் ஒரு பாரத்தைச் சுமக்கிறது — அது பெரும் நம்பிக்கையையும் பொறுப்பையும் ஆய்வாளரின் மீது வைக்கிறது. அந்தக் கதைகள் மற்றொரு மொழியில் பகிரப்படுவதற்காக ஆவலுடன் காத்திருக்கின்றன. இதுவே மொழிபெயர்ப்பு புறக்கணிக்கப்பட்ட குரல்களுக்கு எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தும் ஒரு "பாலம் கட்டும்" செயலாக அமைய வழிவகுக்கிறது.

Bahasa-Bahasa Penentangan: Menterjemah Suara, Membina Jambatan
Dr. Nithiya Guna Saigaran

Nithiya merenung tentang penterjemahan sebagai satu tindakan penentangan dan hubungan. Menerusi kerjanya bersama wanita India Malaysia yang terpinggir, beliau menunjukkan bagaimana bahasa membawa emosi, memori, dan identiti. Penterjemahan menjadi satu cara untuk menghormati suara mereka, mencabar keistimewaan dirinya sendiri, dan membina jambatan antara pengalaman hidup dan pemahaman umum.

Sepanjang perjalanan saya daripada memperoleh ijazah sarjana muda hingga menjadi seorang penyelidik berpengalaman, saya berpeluang untuk bekerja rapat dengan komuniti yang terpinggir, terutamanya komuniti India di Malaysia. Perjalanan ini telah memberi saya peluang untuk menyelami naratif mereka, yang memerlukan saya menterjemah suara-suara dalam bahasa Tamil ke dalam bahasa Inggeris.

Pengalaman dalam penterjemahan telah mengajar saya bahawa menjadi seorang penyelidik bukan sekadar menukar perkataan dari satu bahasa ke bahasa lain. Ini kerana setiap proses penterjemahan melibatkan usaha untuk menangkap suasana, emosi, kesunyian, dan memori yang mengiringi kata-kata tersebut. Setiap elemen ini memainkan peranan penting dalam memastikan bahawa suara mereka diwakili dengan tepat, agar suara-suara yang selama ini ‘tidak didengari’ dan ‘dibisukan’ dapat didengari oleh khalayak umum.

Kerja penterjemahan saya sebahagian besarnya melibatkan penterjemahan kandungan daripada bahasa Tamil ke bahasa Inggeris, dengan audio asal dalam bahasa Tamil dan hasil akhir dibentangkan dalam bahasa Inggeris. Skrip yang telah diterjemahkan selalunya dianalisis sebelum dibentangkan bagi mengetengahkan pelbagai penemuan dalam sesuatu kajian. Namun begitu, proses menukar bahan audio kepada teks bukan sekadar tugasan teknikal. Ia menjadi sebahagian daripada perjalanan yang lebih besar—satu usaha untuk menghormati dan memperkayakan kehidupan komuniti India yang terpinggir.

Dalam kajian saya yang sedang berlangsung, saya memberi tumpuan kepada wanita India yang sering diabaikan dan dieksploitasi dalam projek EXCAPE URMI. Catatan ini didedikasikan untuk berkongsi tentang kekuatan bahasa yang digunakan oleh wanita-wanita ini serta peranan penterjemahan dalam menyampaikan kefahaman yang kaya yang terkandung dalam bahasa asal mereka. Ini kerana kata-kata mereka bukan sahaja membawa makna, tetapi juga merupakan ungkapan paling mendalam dan tulen tentang penentangan, kesenyapan, dan perjuangan untuk terus hidup sebagai golongan yang terpinggir.

Projek ini meneroka pengalaman wanita India Malaysia yang menetap di kawasan bandar perindustrian. Wanita-wanita ini menggunakan bahasa Tamil sebagai bahasa utama dan bahasa ibunda mereka, termasuk juga Tamil percakapan harian, untuk menggambarkan kekayaan kisah hidup seharian mereka, emosi, perjuangan, serta rasa bangga yang mendalam yang mereka bawa bersama.

Semasa aktiviti penyelidikan tindakan penyertaan (PAR) yang dijalankan oleh kumpulan saya dan saya sendiri, kami terlibat dalam penterjemahan secara serta-merta. Soalan-soalan yang pada asalnya dibangunkan dalam bahasa Inggeris telah diterjemahkan ke dalam bahasa Tamil percakapan harian agar mudah difahami oleh wanita-wanita dalam kolektif penyelidikan. Walaupun soalan-soalan ini boleh diterjemahkan ke dalam bahasa Tamil formal, pendekatan itu tidak sesuai bagi mereka. Ini kerana bahasa Tamil formal lazimnya dipelajari di sekolah, dan kebanyakan wanita dalam kajian ini tidak mempunyai pendidikan formal disebabkan oleh keadaan ekonomi yang mencabar. Selain itu, mereka juga berkomunikasi terutamanya dalam bahasa Tamil percakapan harian.

Saya memperkenalkan istilah ‘precarity’ menggunakan perkataan Tamil ‘Nilaiyatra Thanmai’ dan mendapati wanita-wanita tersebut sukar memahami maksudnya. Jadi, saya memberikan mereka satu konteks. Saya jelaskan ‘Nilaiyatra Thanmai’ sebagai situasi di mana mereka dikehendaki bekerja selama dua hari, tetapi disebabkan beberapa masalah, mereka hanya dapat bekerja pada hari pertama sahaja. Akibatnya, mereka hanya menerima upah harian untuk hari pertama dan tiada upah pada hari kedua. Keadaan ini dirujuk sebagai precarity atau situasi tidak menentu yang mungkin pernah mereka alami.Satu lagi contoh adalah semasa penerangan tentang coloniality. Istilah Tamil formal bagi konsep ini ialah ‘Kalanithuvam’. Istilah ini sukar difahami oleh wanita-wanita tersebut. Oleh itu, kami menerangkan sejarah imigran India semasa era penjajahan British. Ini membawa kepada perbincangan lanjut tentang bagaimana coloniality terus wujud walaupun penjajah British telah meninggalkan negara ini. Kami juga menekankan kesan berterusan sistem kolonial terhadap komuniti terpinggir, terutamanya wanita India Malaysia.

Menterjemah dan mengembangkan istilah ke dalam konteks yang sesuai adalah penting untuk memastikan kefahaman wanita-wanita tersebut, yang membolehkan mereka memahami dengan lebih baik dan jelas. Ini menekankan betapa pentingnya peranan penterjemahan dalam menyelami kolektif mereka, sebelum membuka ruang untuk perbincangan yang lebih mendalam.

Saya telah memeriksa dan mengesahkan kerja para penterjemah dalam menyalin dan menterjemah nota suara yang dirakam, pandangan, dan perkongsian mengenai kolonialiti dan ketidakstabilan hidup (precarity). Namun, saya menyedari bahawa para penterjemah kandungan audio tersebut terlepas konteks, emosi, suasana, keperluan, tuntutan, trauma, dan kesakitan yang dialami oleh wanita-wanita yang terpinggir secara sosioekonomi ini. Ketiadaan beberapa perkataan menyebabkan emosi dan pandangan wanita-wanita ini tidak dapat disampaikan dengan tepat. Saya membandingkan terjemahan dengan rakaman audio asal dan mendapati terdapat perbezaan dalam suasana sebenar rakaman tersebut. Dalam beberapa baris terjemahan, maksud sebenar telah disalah tafsir, menghasilkan pandangan dan konteks yang sangat berbeza. Menyorot perkara-perkara ini adalah penting supaya wanita-wanita tersebut sedar tentang bentuk penentangan komuniti mereka kepada dunia luar.

Walaupun saya seorang penutur Tamil yang memahami bahasa Tamil percakapan harian dengan agak baik, tidak dapat dinafikan bahawa proses ini tidak selalu berjalan lancar. Terdapat saat-saat kekeliruan, di mana sesetengah perkataan sukar untuk diterjemah, dan usaha berterusan untuk memastikan terjemahan dari sumber audio adalah tepat. Cabaran ini menjadi lebih ketara semasa kerja penterjemahan saya untuk projek ini. Kerja penterjemahan ini membuatkan saya berasa sangat rapat dengan komuniti tersebut. Ia memberi saya pemahaman yang mendalam dan rasa empati yang tidak saya sangka sebelum ini. Saya juga mendapati diri saya merendah-rendahkan keistimewaan yang saya miliki kerana pendidikan formal dalam bahasa Tamil, serta kedudukan dan kuasa yang saya pegang. Pengalaman menterjemah ini membolehkan saya seketika melepaskan identiti lain yang saya peroleh dan menyambung kembali dengan akar, keturunan, dan komuniti saya. Walaupun saya berkongsi bahasa ibunda yang sama dengan wanita-wanita dalam kajian saya, saya sedar bahawa itu tidak bermakna saya sama seperti mereka. Latar belakang kelas pertengahan dan pendidikan formal saya membezakan saya. Oleh itu, melalui saat-saat penterjemahan ketika mengkaji komuniti yang terpinggir, saya dapat memahami bias yang saya bawa sebagai penyelidik, dan pada masa yang sama, menempatkan diri saya untuk berhubung dengan komuniti dari segi identiti, suara, kesakitan, kebanggaan, dan penentangan mereka.

Bagi saya, penterjemahan bukan sekadar tugasan teknikal. Ia terasa seperti menjadi seseorang yang berbeza, memasuki dunia yang berbeza, dan mula bercakap sebagai mereka. Oleh itu, dari sudut pandang penyelidik, saya melihat penterjemahan sebagai keperluan metodologi dan satu bentuk advokasi yang kuat untuk wanita yang terpinggir. Melalui penterjemahan, saya memperkuatkan suara mereka dengan keaslian yang sering tersembunyi dan diabaikan, terutama dalam dunia akademik. Memulakan perjalanan sebagai penterjemah bahasa asal saya telah mendedahkan bahawa ia adalah tindakan merapatkan jurang antara perkataan yang berbeza. Apabila menterjemah bahasa, anda perlu membina hubungan, kesambungan, keakraban, ketepatan, dan emosi yang melampaui sekadar aspek teknikal. Dalam setiap detik penterjemahan, saya mendapati diri saya dengan rendah hati ‘duduk’ dalam setiap dunia itu dalam bentuknya yang paling tulen dan mentah.

Sepanjang perjalanan saya sebagai penyelidik dalam bidang penterjemahan, saya telah memahami keperluan untuk melepaskan kedudukan, prasangka, dan keistimewaan diri demi mendengar, berhubung, menerima, dan berdiri bersama dengan kehidupan yang terpinggir yang sedang dikaji. Setiap suara membawa beratnya sendiri, memerlukan kepercayaan dan tanggungjawab yang besar, serta menanti dengan penuh harapan agar kisah mereka dapat disampaikan dalam bahasa lain. Inilah cara penterjemahan ‘membina jambatan’ bagi suara-suara terpinggir untuk menyuarakan penentangan mereka.